تفاوت لاستیک طبیعی و سنتزی چیست؟

تفاوت لاستیک طبیعی و سنتزی یا مصنوعی چیست؟ هر کدام چه کاربردهایی دارند و کدام یک برای ساخت قطعات لاستیکی، انتخاب بهتری هستند؟

اینها سوالات مهمی هستند که باید در استفاده از انواع لاستیک برای تولید محصولات و قطعات لاستیکی باکیفیت از آنها مطلع باشیم. انتخاب بهترین ماده شیمیایی برای تولید، ارتباط مستقیم با کیفیت و دوام محصولات نهایی دارد. می خواهیم در این مطلب درباره تفاوت های مهم بین لاستیک های طبیعی و مصنوعی صحبت کنیم.

از لاستیک طبیعی چه می دانیم؟

لاستیک طبیعی به طور طبیعی از گیاه بومی برزیل، با نام Hevea brasiliensis تولید می شود. لاستیک سنتزی یا مصنوعی به طور صنعتی، از انواع پلیمرها تولید می شود و خواص لاستیک را فراهم می کند. رایج ترین لاستیک مصنوعی، پلی ایزوپرن سنتزی (polyisoprene) است که به عنوان جایگزینی مصنوعی برای لاستیک طبیعی شناخته شده است. به این ترتیب، لاستیک طبیعی و پلی ایزوپرن مصنوعی، در خواص فیزیکی شباهت های زیادی با هم دارند.

تفاوت لاستیک طبیعی و سنتزی

یک مرور اجمالی:

لاستیک طبیعی در مقابل لاستیک مصنوعی

هم لاستیک طبیعی و هم لاستیک مصنوعی دارای مقاومت بالا در برابر پارگی، انعطاف پذیری خوب در دمای پایین و استحکام کششی عالی هستند. مزیتی که لاستیک طبیعی نسبت به لاستیک مصنوعی دارد این است که لاستیک طبیعی، دارای استحکام کششی بالاتر، مقاومت بالاتر نسبت به پارگی و بوی کم نسبت به نوع سنتیز است.

خواص ویژه ای را می توان در سایر لاستیک های مصنوعی به جز لاستیک های پلی ایزوپرن یافت. این مزایا شامل مقاومت شیمیایی، مقاومت در برابر سیالات، مقاومت در برابر ازن، مقاومت در برابر جریان الکتریکی و غیره هستند. علاوه بر این، لاستیک های مصنوعی می توانند مقاومت عالی در برابر حرارت، دمای پایین داشته باشند.

یکی دیگر از تفاوت های لاستیک طبیعی و سنتزی این است که لاستیک طبیعی حاوی پروتئین های طبیعی است که در صورت قرار گرفتن طولانی مدت با پوست انسان، ممکن است باعث واکنش های آلرژیک شود. با وجود این تفاوت‌ها بین لاستیک طبیعی و لاستیک مصنوعی، هر دو به دلیل هزینه‌های پایین و عملکرد رضایت‌بخش برای اکثر کاربردها، تقاضای بالایی از سوی تولیدکنندگان دارند.

بیشتر بخوانید: انواع قطعات پلی اورتان + خرید

بیشتر بخوانید: طبقه بندی دیافراگم لاستیکی

جدول تفاوت های لاستیک طبیعی و سنتزی

مروری بر تولید لاستیک طبیعی و لاستیک مصنوعی (سنتزی)

تفاوت لاستیک طبیعی و سنتزی

لاستیک در دو نوع طبیعی و مصنوعی موجود است. هر دو نوع ویژگی‌های منحصر به فردی را نشان می‌دهند که آنها را برای استفاده در کاربردهای مختلف مناسب می‌سازد. لاستیک‌های مصنوعی مزایای بیشتری نسبت به لاستیک‌های طبیعی دارند که آنها را برای استفاده در عملیات‌های تولید قطعات لاستیکی مناسب می‌سازد.

لاستیک طبیعی یک ماده پلیمری الاستومری است که در اوایل دهه 1900 برای استفاده تجاری مورد استفاده قرار گرفت. در قرن بیستم، تولیدکنندگان مواد شیمیایی شروع به تولید لاستیک‌های مصنوعی – یعنی لاستیک‌های سنتزی – با پلیمریزاسیون مونومرها و تبدیل آن به پلیمر کردند. این فرآیند، مقدمه ای برای تولید لاستیک های مصنوعی با ویژگی های مکانیکی و شیمیایی متفاوت، برای کاربردهای مختلف بود. برخی از رایج ترین انواع لاستیک های سنتزی امروزی عبارتند از EPDM، نیتریل و لاستیک سیلیکونی.

بیشتر بخوانید: قطعات سیلیکونی چیست و چه کاربردهایی دارند؟

مهم ترین خواص لاستیک طبیعی

لاستیک طبیعی خاصیت ارتجاعی و استحکام کششی بالایی را از خود نشان می‌دهد، علاوه بر این، در برابر آسیب‌های ناشی از سایش (مانند بریدگی، برش و پارگی) مقاومت می‌کند، ویژگی‌های دینامیکی خوبی را ارائه می‌دهد و میرایی پایینی دارد. با توجه به ویژگی های فوق، این نوع لاستیک اغلب برای تولید تایر استفاده می شود.

مهم ترین خواص لاستیک مصنوعی

به طور کلی، لاستیک مصنوعی دوام و طول عمر بیشتری نسبت به لاستیک طبیعی دارد. این ویژگی ها عمدتاً به خواص مقاومتی موادی مربوط می شود که در سنتز به کار رفته است؛ این نوع لاستیک در برابر آسیب و تخریب ناشی از مواد شیمیایی، دمای بالا و سرما، ازن، نور خورشید و اثرات هوا مقاوم است. سایر ویژگی های کلیدی عبارتند از: انعطاف پذیری خوب در دماهای پایین، و عایق الکتریکی.

همچنین تولید لاستیک های سنتزی در انواع مختلف، بسیار ساده‌تر و ارزان‌تر است. فرمولاسیون سفارشی این نوع لاستیک را می توان برای افزودن مواد با ویژگی های برجسته، مانند مقاومت در برابر شعله ایجاد کرد.

بیشتر بخوانید: معرفی انواع اورینگ وایتون

تفاوت لاستیک طبیعی و سنتزی از نظر ماهیت شیمیایی

در مقایسه با لاستیک‌های طبیعی، لاستیک‌های مصنوعی مزایای زیادی مانند مقاومت بهتر در برابر پیری دارند. این نوع لاستیک ها به گونه ای فرمولاسیون شده اند تا برای استفاده در محیط‌های در معرض مواد شیمیایی، روغن‌ها و گریس‌ها، ترکیبات اکسیدکننده، دماهای بالا و سایر شرایط شدید مناسب باشند.

هر نوع لاستیک مصنوعی مزایای خاص خود را نیز دارد. به مثال های زیر دقت کنید:

لاستیک اتیلن پروپیلن دی ان مونومر (EPDM)، در برابر مواد شیمیایی، گرما، ازن، آب و هوا و سایر شرایط پیری، مقاومت می کند. همچنین می‌توان آن را با مواد دیگر ترکیب کرد تا استحکام و مقاومت الکتریکی آن افزایش یابد. از این نوع لاستیک برای تولید محصولات لاستیکی بادوام مانند سپر خودرو، نوارهای تیپ یا برزنتی استفاده می شود.

لاستیک نیتریل، از مجموعه مواد اولیه با تراکم بالا و مقاومت عالی در برابر روغن ها و مواد سوختی تشکیل شده است. این لاستیک اغلب در روکش های صنعتی، دیافراگم، مواد بسته بندی و واشرهای مهر و موم استفاده می شود.

لاستیک سیلیکونی، یکی از رایج ترین انواع لاستیک مصنوعی است. مقاومت بالایی در برابر ازن، نور خورشید و دماهای بالا و همچنین سایر خواص مکانیکی و شیمیایی دارد؛ که آن را برای استفاده در کاربردهای صنعتی مناسب می سازد. می توان این نوع لاستیک ها را اکسترود کرد و در طیف گسترده ای از اشکال و اندازه ها، برای تولید قطعات و محصولات لاستیکی مختلف از جمله طناب، نوارها و لوله ها قالب گیری نمود.